Λευτεριά στα Βιβλία!

Home » Blog » Απόψεις » Λευτεριά στα Βιβλία!


Αυτοέκδοση και σκλαβιά βιβλίων, αυτό είναι το θέμα μας σήμερα. Ποιός σκλάβωσε τα βιβλία και δεν το πήραμε είδηση! Ο τίτλος του άρθρου μπορεί με τη πρώτη ματιά να φαίνεται και υπερβολικός.

Για να δούμε όμως στη πράξη, τι συμβαίνει με έναν μικρό συγγραφέα σήμερα στην Ελλάδα. Μήπως ο τίτλος, τελικά, είναι όχι υπερβολικός αλλά και πολύ συγκρατημένος;

Κάποιος γράφει ένα βιβλίο. Δεν εξετάζουμε αν έχει μεράκι στο γράψιμο ούτε αν έχει ταλέντο. Σίγουρα μιλάμε για έναν άγνωστο συγγραφέα. Οι καταξιωμένοι συγγραφείς έχουν βρει τον εκδοτικό τους οίκο και έχουν τελειώσει. Για τους άλλους μιλάμε, εμάς δηλαδή, τους άγνωστους.

Μόλις το γράψει και θεωρήσει ότι είναι έτοιμο για εκτύπωση απευθύνεται σε 1,2,3, 10 εκδοτικούς οίκους, στέλνοντας τους το δοκίμιο του να το εξετάσουν.

Περιμένοντας τις απαντήσεις των εκδοτικών

Κάποιοι οίκοι δεν του απαντάνε ποτέ. Κάποιοι άλλοι του απαντάνε με απορριπτική επιστολή, χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να του εξηγήσουν το “γιατί”, και κάποιοι άλλοι του απαντάνε αρνητικά μέσα σε διάστημα ακόμα και 6 μηνών.

Μέχρι τότε, ο νέος συγγραφέας κάνει όνειρα, ότι μπορεί κάποιος να …

Ας πούμε όμως ότι κάποιος του απαντά. Και τι του λέει;

“Βεβαίως, να εκδόσουμε το υπέροχο βιβλίο σας, αλλά θα πρέπει εσείς ο ίδιος να μας δώσετε 500, 1000, 2000 € να κάνουμε την πρώτη έκδοση. Θα τυπώσουμε 300 βιβλία για αρχή και μετά βλέπουμε. Βεβαίως, θα αναλάβουμε να προωθήσουμε(!) το βιβλίο σας στα μεγαλύτερα(!) κέντρα βιβλίου. Αν πουληθούν πάνω από 100 βιβλία, θα αρχίσετε να παίρνετε ένα 10-15% επί των πωλήσεων”.

Ωραία!!!

Μιλάμε δηλαδή, ότι ο νέος συγγραφέας καλείται να πληρώσει όλα τα έξοδα, να πάρει αυτός όλα τα ρίσκα μιας εμπορικής κίνησης, και ο οίκος απολύτως κανένα. Αν πάει καλά το βιβλίο, τότε ο εκδοτικός οίκος θα έχει στα χέρια του ένα ανερχόμενο συγγραφικό αστέρι (δεμένο και με ένα συμβόλαιο), αν όλα πάνε κατά διαβόλου, τι είχαμε, τι χάσαμε;

Το πιο πιθανό είναι να του μείνουν του συγγραφέα και τα 300 βιβλία που θα αρχίσει να τα χαρίζει από δω και από εκεί. Από την τσέπη του θα λείπουν και μερικά χιλιάρικα, έτσι για να πει ότι έκανε το κέφι του.

Κάπως έτσι φαντάζομαι την Ελληνική αγορά εκτύπωσης στην Ελλάδα.

Μα, στάσου, υπάρχει ακόμα μια λύση!

Η Amazon!

Στέλνεις το βιβλίο σου σ’ αυτούς, και αυτοί αναλαμβάνουν να το τυπώσουν και να το ταχυδρομήσουν σε όποιον το παραγγείλει. Εσύ θα πάρεις ένα ποσοστό επί των πωλήσεων που πλησιάζει το 50%~70%. Και μάλιστα δεν πρόκειται να σου πουν να τυπώσεις μονομιάς 300 βιβλία.

Ένα παραγγέλθηκε; ένα θα τυπωθεί. Το πραγματικό “Print on Demand” στην πράξη. Το δε κόστος της εκτύπωσης είναι πολύ-πολύ δελεαστικό, περίπου 1,5 ~ 3€.

Θαυμάσια δεν είναι;

Φυσικά!

Τέλος η σκλαβιά των βιβλίων και όλοι τρέχουμε για  αυτοέκδοση;

Γιατί όχι;

Άρα όλοι στην Amazon!

Μια στιγμή, η ιστορία έχει και δράκο. Αυτά συνέβαιναν μέχρι τώρα. Η Amazon το έκανε αυτό μέχρι τώρα, και πολύ καλά μάλιστα.

Εδώ και λίγο καιρό η Amazon, σταμάτησε να υποστηρίζει την Ελληνική γλώσσα, όπως και πολλές άλλες!

Άρα, ο άτυχος μικρός και άγνωστος συγγραφέας δεν μπορεί παρά να πέσει στο ίδιο κύκλωμα που αναφέραμε.

Να δούμε όμως τι ακριβώς θα επιθυμούσε ένας μικρός συγγραφέας;

Η πλειοψηφία αυτών θα ήθελε να τυπώσει 5-10 βιβλία (όχι 300!) και να προσπαθήσει μέσα από δικό του κύκλωμα να τα πουλήσει ή και να τα χαρίσει σε φίλους του.

Συνήθως ένας συγγραφέας φτιάχνει μια ιστοσελίδα που έχει κόστος περί τα 40~50€/χρόνο, και μέσα από αυτή προωθεί τα βιβλία του. Αν κάποιος αναγνώστης μπει στη σελίδα του,  θα μπορούσε να το παραγγείλει και να το παραλάβει ταχυδρομικά.

Αν το κόστος εκτύπωσης περιοριζόταν κοντά στο 30%, το κέρδος για τον συγγραφέα θα έφτανε στο 70% της τιμής πώλησης, μια σχέση ικανοποιητική για τον συγγραφέα.

Έλα όμως που τα κανάλια εκτύπωσης είναι αυτά που παρατέθηκαν πιο πάνω!

Οπότε τι κάνει ο νέος συγγραφέας που θέλει να εκτυπώνει κάθε φορά 5-10 βιβλία;

Το εκτυπώνει μόνος του!

Μάλιστα! Δεν είναι πλάκα!

Αγοράζει μερικά άκρως απαραίτητα εργαλεία στην αρχή, και αρχίζει να εκτυπώνει και να δένει μόνος του, με το χέρι, ένα προς ένα τα βιβλία του, όπως γινόταν παλιά με τους Βιβλιοδέτες. Τα θυμάστε τα Βιβλιοδετεία;

Μάλλον όχι, γιατί και αυτά εκλείψανε.

Ανάμεσα σε πρέσες, δέρματα, χάρτινα χοντρά εξώφυλα και κόλλες, δούλευαν ένα προς ένα τα βιβλία που τους έφερναν σε στοίβες οι τυπογράφοι της εποχής εκείνης. Αυτοί οι όμορφοι άνθρωποι έδεναν τα βιβλία μας, ένα προς ένα, εκατοντάδες βιβλία η κάθε παραγγελία.

Γιατί δεν μπορούμε να ξανακάνουμε το ίδιο, και σήμερα, εμείς οι ίδιοι για τα δικά μας πλέον βιβλία, και μάλιστα όχι σε μεγάλες στοίβες των εκατοντάδων βιλίων όπως τότε, αλλά σε μικρές στοίβες των 5,10, 20 βιβλίων;

Εμείς μόνοι μας τα γράφουμε, εμείς οι ίδιοι και θα τα δένουμε.

Για μένα αυτό λέγεται πραγματικό “Self Publishing”.

Βέβαια, ένα βιβλίο δεμένο στο χέρι δεν μπορεί να έχει την τελειότητα που θα έχει ένα βιβλίο που βγαίνει από ένα επαγγελματικό τυπογραφείο. Ούτε όσον αφορά την εκτύπωση, ούτε το κόψιμο των σελίδων, ούτε την τελική βιβλιοδεσία. Θα είναι πάντα ένα χειροποίητο κομμάτι. Και δεν θα είναι ίδιο ακριβώς το ένα αντίτυπο με το άλλο.

Αν ο συγγραφέας θελήσει να το προωθήσει και μέσα από το κλασικό εμπορικό κομμάτι που λέγεται “Βιβλιοπωλείο”, τότε θα μπορούσε να απευθυνθεί στην “Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος” για να πάρει τον απαραίτητο ISBN (καταθέτοντας της 3 αντίτυπα). Αυτό θα βοηθήσει στην εμπορική προώθηση μέσω Βιβλιοπωλείων (δεν ξέρω αν υπάρχουν τέτοια και πόσα), που πιθανόν να θέλουν να δουλέψουν με νέους συγγραφείς.

Βέβαια, με την Εθνική Βιβλιοθήκη ανακύπτει ακόμα ένα πρόβλημα. Τα αντίτυπα που κατατίθενται σε αυτήν πρέπει να είναι τέλεια όσον αφορά την αισθητική τους, καθότι αυτό το βιβλίο, στο οποίο  χορήγησε ISBN θα το βάλει στα ράφια της.

Μιλάμε λοιπόν για κάποιον που γράφει “κάτι” και αν βρεθεί κάποιος αναγνώστης να το αγοράσει έχει καλώς, αν όχι δεν τρέχει και τίποτα. Απλά, θέλει να το εκτυπώνει σε πολύ λίγα αντίτυπα κάθε φορά και δεν σκοπεύει να κάνει το γράψιμο “επάγγελμα”. Δεν θα τον πείραζε αν τα αντίτυπα που θα βγάλει δεν έχουν την τέλεια μορφή εκτύπωσης, διότι αυτό που μετράει σ’ αυτόν τον “ερασιτέχνη συγγραφέα” είναι το περιεχόμενο του βιβλίου του και όχι η “τέλεια” εμφάνισή του.

Εδώ λοιπόν κολλάει ο τίτλος του άρθρου, που μιλάει για “Λευτεριά στα Βιβλία”.

Τι λέτε τώρα, είναι υπερβολικός ο τίτλος;


δείτε επίσης:  Εκδοτικός οίκος ή αυτοέκδοση βιβλίου;      Αυτοέκδοση βιβλίου      Μια άλλη ματιά στην έκδοση βιβλίου


 

2 σκέψεις στο “Λευτεριά στα Βιβλία!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *