Νομίζω ότι μια Βιβλιοθήκη παίρνει αξία όταν στα ράφια της έχει μερικά παλιά βιβλία, άσχετα με το θέμα τους, και άσχετα με το αν το περιεχόμενο τους αναφέρεται σε πράγματα που σήμερα δεν απασχολούν κανέναν. Και μόνο ότι αυτά έχουν γραφτεί πριν 50-60 χρόνια έχει την αξία του. Η παλαιότητα είναι που τους δίνει την αξία τους.

 

 

 

 

 

1954 – ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΨΙΜΟΥΛΗ – ΑΘΗΝΑ

 

ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ – ΚΩΣΤΑ ΚΟΦΙΝΙΩΤΗ – 1983 – ΑΘΗΝΑ

 

ΓΑΛΛΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ – ΓΙΩΡΓΗ ΣΗΜΗΡΙΩΤΗ – 1950 – ΑΘΗΝΑ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΧΡΥΣΗ ΔΑΦΝΗ”

 

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ – ΑΘΗΝΑ – 1979 – ΚΩΣΤΑ ΤΑΧΤΣΗ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΡΜΗΣ

 

ΑΡΧΑΪΚΑ ΤΡΙΠΤΥΧΑ – ΑΘΗΝΑ – 1942 – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΕΤΟΣ – ΧΡ. ΕΣΠΕΡΑ

 

Ο ΣΒΑΪΤΣΕΡ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ – 1967 – ΑΘΗΝΑ – ΝΙΚΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Άραγε, εσείς τι λέτε;

Αξίζει να έχεις κάποιος στη Βιβλιοθήκη του ένα παλιό βιβλίο, και ας περιέχει γνώσεις που σήμερα θεωρούνται ξεπερασμένες;