[η φωτογραφία προέρχεται από το https://pixabay.com και είναι ελεύθερη προς χρήση]
Home » Blog » Χρονογραφήματα »
γράφει ο Βασίλης Μπουσιώτης
mail: mpousiotis1@gmail.com
ΘΕΤΙΔΟΣ 37
Είναι φορέας και το ξέρει. Αλλά δεν παραπονιέται. Σηκώνει το σταυρό της περήφανα, γιατί έχει υπομονή κι αξιοπρέπεια. Το μόνο που θέλει,
είναι να πεθάνει χωρίς εξευτελισμό. Να μη γίνει περίγελως στα καλντερίμια και στις λεωφόρους. Κι αυτό, γιατί δε θέλει να προσβάλλει
τη φίλη της, η οποία την ποδηγετεί.
Όλα για τη φίλη της, που είναι και αφεντικό της. Για χάρη της χορεύει από βαλς μέχρι ζεϊμπέκικο. Οι δυο τους έχουν πολύ στενή επαφή.
Σαρκική, μπορώ να πω. Κι αν τύχει κάποτε πάνω στο χορό να μην αντέξει και να τσακιστεί, ε, ας όψεται το μεράκι της φίλης της. Χαλάλι της.
Και τι είναι η ζωή στο κάτω-κάτω; Ένα στραβοπάτημα είναι.
Το ‘χει η μοίρα της να παίρνει τους δρόμους. Και πάει παντού. Σε μοναστήρια, σε νοσοκομεία, σε θέατρα και σε ταβέρνες. Πάντοτε όμως η
δική της εικόνα είναι κριτήριο για το γούστο και τη νοικοκυροσύνη της φίλης της. Αν τη δεις ατημέλητη, τη φίλη της θα κατηγορήσεις.
Προκαλεί, χωρίς να το θέλει. Απολύτως παθητικά. Σαν μια μουγκή κι αόμματη ύπαρξη. Βάφεται διακριτικά. Πάντα σχεδόν μ’ ένα χρώμα. Χωρίς περιττές σκιές και κόλπα.
Αμαρτίες η ίδια, δεν έχει. Αν έχει η φίλη της, αυτό δεν την απασχολεί. Είναι άλλο θέμα.
Κατά κανόνα είναι ψηλή. Και κάποιες φορές τόσο ψηλή, που νιώθει εκείνο το περίεργο “l’ appel du vide”.
Όσο είναι νέα, την προσέχουν όλοι. Απολαμβάνει την εκτίμηση και το θαυμασμό του περίγυρου. Τα γεράματά της όμως, μην τα συζητάς. Όσο πιο πολύ εργάζεται νέα, τόσο πιο άσχημα γεράματα έχει. Αλλά, βέβαια, κι αυτή όπως όλοι μας για να γεράσει και να φθαρεί γεννήθηκε. Δε γίνεται αλλιώς!
Όσο ζει, είναι “ο φέρων οργανισμός”, που λένε οι αρχιτέκτονες. Κι έχει παραδόξως αντοχή μεγάλη, παρά την εύθραυστη εμφάνισή της. Μπορεί να σηκώσει και εκατό κιλά φορτίο!
Το όνομά της είναι θηλυκό. Μόνο που το ακολουθεί ένας αριθμός.
Όπως από αριθμούς ακολουθούνται τα ονόματα των δρόμων. Λες, Θέτιδος 37, ας πούμε!
Ανάγκη ειδικής διατροφής και δίαιτας, δεν έχει. Ο μεταβολισμός της λειτουργεί ιδανικά. Ούτε παχαίνει, ούτε αδυνατίζει. Ξεχυλώνει στα γεράματα, αλλά το ίδιο ζυγίζει.
Δεν ερωτεύεται! Είναι όμως τόσο ερωτική, που την ερωτεύονται όλοι. Όλοι; Και τα θηλυκά δηλαδή; Ναι, κυρίως αυτά! Αλλά και πολλοί άντρες. Τι φταίει αν αγαπιέται…
Σερβιέτες, δε χρησιμοποιεί. Μπορεί να διαγράφει κύκλους στα ζεϊμπέκικα και στα καλαματιανά, αλλά κύκλο δικό της δεν είχε ποτέ. Ζει σε διαρκή εμμηνόπαυση. Ίσως γι’ αυτό δεν ερωτεύεται.
Ξέρει να πορεύεται σοφά, όσο κανείς άλλος. Είναι φορέας, το ξαναλέμε! Και γνωρίζει πως κάποια ψυχή, εξαρτάται απ’ αυτήν. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, πρέπει να προσέχει. Τοποθετεί το σώμα της στα σίγουρα, παρά το ύψος της. Ξέρει επίσης πως δεν είναι σικ ούτε πρακτικό για μια κυρία να τρέχει. Οπότε, ζει βήμα- βήμα. Κάνα δυο φορές έχει τρέξει όλες κι όλες. Κι αν ξανατρέξει, θα είναι από ανάγκη. Για να προλάβει το λεωφορείο, ή για να βοηθήσει τη φίλη της να αποφύγει τον βιαστή. Την ακολουθεί πάντα κατα πόδας η δίδυμη αδερφή της. Και στην τουαλέτα ακόμα! Αυτό, όχι μόνο δεν την ενοχλεί, αλλά δεν μπορεί ούτε στιγμή να κάνει μακριά της. Ζούνε μαζί, είναι σιαμαίες. Κι έχουν τη γνωστή ψυχολογία των διδύμων. Η έννοια της συμπαράστασης, ή μάλλον της κοινής πορείας, έχει γι’ αυτές τις αδερφές, νομοτελειακό χαρακτήρα. Αν η αδερφή της πεθάνει ή μείνει ανάπηρη,, είναι σίγουρο ότι κι αυτή θα περάσει στ’ αζήτητα. Ή θα καταλήξει στη χωματερή. Πού νεκροταφείο για φορείς!… Γιατί τότε, στα στερνά, δεν τη θέλει ούτε η φίλη της, η οποία την ποδηγετούσε. Και την πετάει!
Γόβα!… Πόσο περίεργο θηλυκό!….
