Κριτική βιβλίου Παναγιώτη Μαυραειδή, “Αγγελιοφόρος από μακριά”
Συγγραφέας: Παναγιώτης Μαυραειδής
Βιογραφικό:
Ο Παναγιώτης Μαυραειδής γεννήθηκε το 1966 στην Αδελαΐδα Αυστραλίας ενώ έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην Ελλάδα. Σπούδασε τεχνολόγος Ηλεκτρονικός Μηχανικός. Τα τελευταία χρόνια ζει με την οικογένειά του στην Αδελαΐδα και εργάζεται στον τομέα του. Είναι ραδιοερασιτέχνης, ιδιοκτήτης ελληνόφωνου ραδιοφωνικού σταθμού στην Αυστραλία και ιδρυτικό μέλος και γραμματέας στο “Ελληνικό Μουσείο της Αδελαΐδας”.
Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο που γράφει και εκδίδει. Γενικά η σχέση του με τα βιβλία είναι σαν αναγνώστης, αλλά τώρα που ανακάλυψε και το γράψιμο τον ευχαριστεί και αυτό εξίσου.
Που το βρίσκετε
Στη Lulu (Ελληνική έκδοση)
Σε ηλεκτρονική μορφή (Ελληνική έκδοση)
Σε εκτυπώσιμο βιβλίο στην Amazon (English version)
Κριτική:
Το βιβλίο είναι ένα έργο Επιστημονικής φαντασίας. Μας πηγαινοφέρνει, χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη, μια στο απώτερο παρελθόν και μια στο τώρα. Ενώ η υπόθεσή του αφορά όλη την ανθρωπότητα, μας προκαλεί χαρά που ο τόπος δράσης του βρίσκεται εκεί που το Ελληνικό στοιχείο ανθεί και που το βιβλίο αποκτά έντονο Ελληνικό ενδιαφέρον. Αδελαϊδα και Σπάρτη το δίπολο δράσης. Αρχαία ηρωική Σπάρτη και σύγχρονη.
Στη βιτρίνα του έργου η τεχνητή νοημοσύνη. Πού μπορεί να φτάσει και τι μπορεί να προσφέρει αυτή στο ανθρώπινο είδος. Μερικές φορές βέβαια, αυτή μπορεί να ξεφεύγει από τον κατασκευαστή της. Μπορεί να θέλει να αυτονομηθεί, να γίνει ένας μικρός ανθρωπάκος, να μας μοιάσει. Και ίσως, αυτή, να προσπαθεί να αποκτήσει ανθρώπινα χαρακτηριστικά και γιατί όχι και αισθήματα. Τέτοιες νοητικές προκλήσεις ξεδιπλώνονται στο βιβλίο. Ο αναγνώστης θέλοντας και μη θα σκεφτεί, θα ζυγίσει και θα αποφασίσει εντέλει, αν θέλει να έχει μέσα στα πόδια του ένα μηχάνημα, που ίσως τον αντικαταστήσει σε πολλές ασχολίες του.
Ο αναγνώστης διαπιστώνει, με οδυνηρό τρόπο, ότι το ανθρώπινο μυαλό είναι τόσο περιορισμένο, που χωρίς τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης δεν μπορεί να κάνει και αξιόλογα βήματα για την κατάκτηση της γνώσης.
Το κυρίαρχο ερώτημα παραμένει πάντα μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Ποιός μας έφτιαξε, από που ερχόμαστε, πότε θα πεθάνουμε, τι θα γίνει όταν πεθάνουμε. Ερωτήματα που η τεχνητή νοημοσύνη τα λύνει πανεύκολα, το ανθρώπινο μυαλό όχι.
Η εισαγωγή του βιβλίου στην υπόθεση είναι πολύ καλή προκειμένου να γνωρίσουμε τους ήρωες που θα μας απασχολήσουν στη συνέχεια.
Το κείμενο ρέει άνετα από κεφάλαιο σε κεφάλαιο. Και μάλιστα ο συγγραφέας έχει πετύχει τουλάχιστον σε έναν στόχο του. Στο τέλος του κάθε κεφαλαίου σε κάνει όχι να γυρίσεις πλευρό και να κοιμηθείς, αλλά να γυρίσεις σελίδα.
Οι διάλογοι του έργου είναι πάντα ενδιαφέροντες. Σε πολύ λίγα σημεία του έργου κάποιος διάλογος μπορεί να κουράσει τον αναγνώστη, αλλά σε γενικές γραμμές αυτοί είναι ουσιαστικοί και πάνε την υπόθεση πιο κάτω.
Ο συγγραφέας έχει καταφέρει, ώστε για κάθε πράξη των ηρώων να υπάρχει αντίστοιχο κίνητρο. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς λόγο, απλά για να γεμίσουν οι σελίδες.
Ο κεντρικός ήρωας του έργου είναι βουτηγμένος μέσα σε συνθήκες που τον πνίγουν και αυτό κάνει την εξέλιξη ενδιαφέρουσα. Και φυσικά έχει προσκολλημένους πάνω του αρκετούς εχθρούς. Ακόμα και ο εαυτός του τον κάνει να συγκρούεται ανάμεσα στα «πιστεύω» του και στα «θέλω» του.
Τέλος το έργο θέτει σαφή ερωτήματα, μερικά μένουν αναπάντητα και σε μερικά μόνο ο αναγνώστης μπορεί να δώσει απαντήσεις, αν μπορεί και αυτός.
Τα σημαντικά νήματα της πλοκής είναι καλά δεμένα μέχρι το τέλος.
Όσον αφορά το καθαρά τεχνικό κομμάτι της αξιολόγησης, δηλαδή αυτό της επιμέλειας κειμένου, μερικά σημεία του έργου καλό θα ήταν να υποστούν “λεκτικό σφίξιμο”.
Μίλτος Μόσχος
5/11/2021
