[η φωτογραφία προέρχεται από το https://pixabay.com και είναι ελεύθερη προς χρήση]
Home » Blog » Κριτικές »
Γιατί Κριτική βιβλίων που απορρίφθηκαν;
Ναι, αυτό το άρθρο θα μιλήσει για την κριτική των βιβλίων που απορρίφθηκαν, αλλά πρώτα ας δούμε τι με οδήγησε να φτάσω σε αυτό το άρθρο. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η έμπνευση
Σε κάθε συγγραφέα, κάποια στιγμή, του έρχεται μια ιδέα, μια έμπνευση που λέμε αλλιώς. Αμέσως κάθεται και τη γράφει στο χαρτί του. Αρχίζει μια διαδικασία ζύμωσης, παίζει μαζί της, αρχίζει το κρυφτούλι. Φτάνει ο καιρός μετά από μήνες; μετά από χρόνια; που αυτή η ιδέα αποτυπώνεται στο χαρτί ολοκληρωμένη.
Το έργο παίρνει σάρκα, τα οστά αργούν ακόμη
Τι κάνει μετά; Μα φυσικά η επόμενη κίνηση είναι να στείλει το έργο του σε κάποιον εκδοτικό. Οι φιλοδοξίες πάντα μας πήγαιναν ένα βήμα πιο κει.
Και μετά, τι;
Περιμένει πολύ καιρό να πάρει μια απάντηση. Συνήθως η απάντηση δεν έρχεται ποτέ. Άλλες φορές που έρχεται είναι αρνητική. Δεν σημαίνει ότι το έργο είναι απαράδεκτο. Έχω διαβάσει έργα που απορρίφθηκαν και με έχουν βαστήξει μέχρι αργά τη νύκτα για να τα τελειώσω.
Έχουν δηλαδή εκείνο το χαρακτηριστικό των καλών βιβλίων, να βαστάνε το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι τέλους. Απλά, λίγα έργα βρίσκουν τον δρόμο τους, έτσι απλά. Και δεν είναι τα μόνα, χιλιάδες έργα μένουν στο σκοτάδι.
Και μετά την απόρριψη, τι;
Οι ενέργειες που έχουν να γίνουν είναι, πλέον λίγες, απελπιστικά λίγες. Μπορεί ο συγγραφέας από πείσμα να προχωρήσει μόνος του. Να τυπώσει μόνος του το έργο και να το διακινήσει με τις δικές του δυνάμεις. Μιλάμε για την αυτοέκδοση. Σίγουρα, δεν μπορεί να έχει τη διαφημιστική προβολή που θα πετύχει ένας μεγάλος εκδοτικός. Αλλά αυτή τη λύση έδωσε ο συγγραφέας και καθ’ όλα σεβαστή.
Υπάρχει και η άλλη κατάληξη, η χειρότερη κατά τη γνώμη μου. Να βάλει το έργο στο συρτάρι, Και αυτό με τη σειρά του να αποτελέσει μια ακόμα άδοξη “έξοδο” από τη σκηνή.
Κριτική των βιβλίων που απορρίφθηκαν, και πάλι
Ερχόμαστε τώρα στην αρχική σκέψη, σε αυτή, για την κριτική των βιβλίων που απορρίφθηκαν.
Στην περίπτωση που το έργο προωθήθηκε από κάποιον εκδοτικό, θα υπάρξει κριτική του βιβλίου που θα φανεί με την αποδοχή του από τους αναγνώστες. Πολλές πωλήσεις, ίσον καλή αποδοχή ή καλή κριτική. Το βιβλίο πήρε τον δρόμο του και θα αξιολογηθεί σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς.
Στην περίπτωση της αυτοέκδοσης, παράλληλα με την προώθηση που του δίνει ο ίδιος ο συγγραφέας, γιατί να μην προωθηθεί και από κάποιο άλλο κανάλι;
Δεν μιλάμε, απλά, να διαφημιστεί το βιβλίο και κάπου αλλού. Μιλάμε για να μπει σε μια διαδικασία όπου θα υποστεί την κριτική που αρμόζει σε κάθε βιβλίο. Μέσα από την κριτική, το βιβλίο διαφημίζεται ταυτόχρονα. Και δεν χρειάζεται να είναι μόνο καλή κριτική, να περιμένουμε και την κακή πλευρά του πράγματος.
Γιατί να μη γίνει διαφήμιση με την κριτική των βιβλίων που απορρίφθηκαν;
Με ποιόν άλλον τρόπο, το έργο, θα φτάσει όσο μακριά του αναλογεί;
Για σκεφτείτε το λίγο… δεν έχω κάποιο δίκιο;
Τι; όχι;
Σας καλώ, λοιπόν, να στείλετε το έργο σας να δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα μου.
Αν το έργο σας εκτεθεί, κάποιοι θα το διαβάσουν και κάποιοι θα του κάνουν την κριτική τους. Ο συγγραφέας μόνο κέρδος θα έχει από αυτή την ενέργεια, και όχι μόνον αυτός. Και το έργο του διαφημίζεται έμμεσα -από καλές ή κακές κριτικές των βιβλίων του, δεν έχει σημασία- θα το δουν μάτια που δεν θα είχαν τη δυνατότητα να το διαβάσουν αλλιώς. Κάποιοι από τους αναγνώστες ίσως θελήσουν να το πάρουν στα χέρια τους και τυπωμένο. Ο συγγραφέας, που έχει προχωρήσει όπως είπαμε στην αυτοέκδοση, πάντα θα περιμένει στην άκρη του για να πουλήσει ακόμη ένα αντίτυπο.
Αν πάρουμε τώρα την περίπτωση που το έργο δεν έφτασε ποτέ στην αυτοέκδοση, αλλά έμεινε στο συρτάρι, πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι έργο επιτελεί εκεί.
Γράφτηκε για το συρτάρι;
Αυτή ήταν η αξία του;
Αυτό ήταν το όνειρο του συγγραφέα;
Τόση απαξίωση για εκείνη την έμπνευση που κάποτε μπήκε στο μυαλό του;
Εισπράξτε την κριτική των βιβλίων σας
Στείλτε, λοιπόν, τα έργα σας να δημοσιευθούν σε οποιαδήποτε ιστοσελίδα σας αρέσει.
Εγώ, για τη δικιά μου, είμαι πρόθυμος να τα ανεβάσω.
Βγάλτε τα από την αφάνεια, αφήστε τα να αγωνιστούν στον στίβο για μια καλή κριτική βιβλίων. Ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί αύριο, από μια ενέργεια που κάνουμε σήμερα. Η ζωή έχει πολλές ανατροπές.
Ακόμα κι αν οι κριτικές, που θα πάρετε, είναι όλες κάκιστες, αυτό θα είναι κέρδος για τον/τη συγγραφέα. Θα γίνει καλύτερος στο επόμενο έργο του. Θα καταλάβει ίσως τον λόγο που οι εκδοτικοί οίκοι το απέρριψαν. Μπορεί να μην έχει το ταλέντο του συγγραφέα, μπορεί να έγραψε κάτι που δεν συγκινεί κανέναν, μπορεί ο εκδοτικός οίκος να ενδιαφέρεται για άλλου είδους βιβλία. Πολλά είναι τα μπορεί και τα ίσως.
Μα καθόμαστε και το συζητάμε; Πού πήγε το πείσμα μας να γράψουμε; Πού πήγαν τα όνειρα; Επειδή αποκλειστήκαμε από τους εκδοτικούς, σημαίνει ότι θα λουφάξουμε; Σημαίνει ότι θα καταθέσουμε την “πένα”;
Μας απέρριψαν κάποιοι, ωραία, και μετά τι;
Θα εκδοθούμε σε έναν άλλον κόσμο, στον κόσμο των ψηφιακών εκδόσεων, αλλά στο συρτάρι τι ακριβώς κάνουμε;
Ανοίξτε πραγματικά το συρτάρι σας και κοιτάξτε αυτό το πάκο σελίδων που μέσα τους βάλατε την ψυχή σας και αναρωτηθείτε, αν πράγματι τόσο εύκολα θα τα παρατήσετε. Αναρωτηθείτε αν η ψυχή σας είναι για πέταμα.
Αν απαντήσετε αρνητικά, τότε πάρτε το θάρρος να εκτεθείτε και στείλτε το έργο σας. Κατοχυρώστε το, με τον γνωστό τρόπο, πρώτα απ΄ όλα.
Αφήστε το mail σας στο τέλος του έργου και οι κριτικές των βιβλίων θα έρθουν, θα σας ανταμείψουν.
Ευκαιρία να επιτρέψετε στα έργα σας να πάρουν και “οστά“.
Αν είστε κάποιος που αναγνώρισε τον εαυτό του στα πιο πάνω, περιμένω το έργο σας στο mmoshos@gmail.com
Ποιά άλλα έργα έχουν δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα αυτή έως τώρα
Θα θέλατε να…
αφήστε τα σχόλια σας στο κάτω μέρος της ανάρτησης;
σας ενημερώνουμε για νέα άρθρα; [στην επιφυλλίδα, μπορείτε να αφήσετε το mail σας]
στείλετε το έργο σας για δημοσίευση; [μπορείτε να το κάνετε στο mail μου]
διαβάσετε σε αυτήν την ιστοσελίδα κάποιο άλλο περιεχόμενο;
Πριν από κάθε ιδέα για γράψιμο υπάρχει κάτι που εντυπωσίασε έναν άνθρωπο. Μπορεί να είναι μια συμπεριφορά κάποιου (-ων), μπορεί μια ιστορία, μπορεί ακόμα και μια επιθυμία σπρωγμένη από κάποια αγγελία, μια ονειρική κατάσταση ή -ακόμα- από μια φιλοσοφική διάθεση.
Δεν ποτέ μια άλλη αιτία. Πάντα υπάρχει αυτό το κάτι που εντυπωσιάζει, αφήνοντας την αίσθηση της χαράς, της λύπης ή του θυμού. Αυτό το κάτι δεν είναι ποτέ διαχειρίσιμο από το νοητικό ανθρώπινο δυναμικό γι αυτό και προκαλεί αναστάτωση. Όσο μεγαλύτερη η αναστάτωση, τόσο πιο έντονη η επιθυμία να το κοινοποιήσει. Τότε γεννιέται ο συγγραφέας, ο ποιητής, ο σεναριογράφος αλλά και ο γλύπτης, ο ζωγράφος, ο καρικατουρίστας και οι υπόλοιποι δημιουργεί. Δεν είναι πάντα η μύτη ενός μολυβιού ούτε το τρίχινο μέρος του πινέλου ή η πένα, το δοξάρι και η σμίλη. Δεν έχει σημασία ο τρόπος που κάποιος εκφράζεται αλλά το γεγονός πως υπάρχει κάτι που θέλει να γίνει γνωστό. Δεν αναφέρομαι σ’ αυτούς που πιέζονται να δώσουν γιατί αυτοί είναι οι απατεώνες, οι μικρο-ταχυδακτυλουργοί για τα παζάρια.
Επομένως, περιοριζόμενος στο συγγραφικό έργο, αν δεν υπάρχει μπόλικο μη διαχειρίσιμο συναίσθημα, κανείς δεν γράφει ποτέ. Αυτό είναι καλό γιατί -στο βάθος- σημαίνει πως κάποιος παρατηρεί μεν αλλά κατανοεί δε. Έχει ήδη εξηγήσει στον εαυτό του την κατάσταση και με κάποιο τρόπο την έχει αμβλύνει. Δεν πιέζεται να την κοινοποιήσει. Περιμένει πως το ίδιο θα κάνουν και οι άλλοι. Μια και μπαίνουν στη μέση τα συναισθήματα (απ’ αυτά δημιουργούνται οι δεύτερης τάξης ανάγκες) πρέπει να πούμε ξεκάθαρα πως η ίδια αιτία δεν προκαλεί το ίδιο ερέθισμα σε όλους τους ανθρώπους. Εδώ εμφανίζεται δειλά-δειλά η αγνή κριτική για το έργο κι όχι για τον λεκτικό τρόπο που αυτό δίνεται. Δυσνόητοι συγγραφείς υπάρχουν πάντα και ελάχιστοι εντρυφούν στα έργα τους. Για τέτοιους συγγραφείς η κριτική είναι αμείλικτη και διαφορετική κατά καιρούς (βλ Καζαντζάκης, Νίτσε κλ).
Με τα παραπάνω, θέλω να δώσω μια άλλη άποψη για την κριτική γενικά. Είναι μια δύσκολη επιχείρηση που αποτυγχάνει στις περισσότερες φορές (εξακολουθώ να εξαιρώ τους μισθωμένους κριτικούς). Ονειρεύομαι έναν παγκόσμιο οργανισμό που θα δίνει ένα επίδομα σε κάθε συγγραφέα (πάλι εξαιρούνται οι μισθωμένοι) – μια μικρή αποζημίωση για τον κόπο του- ώστε να τον ωθήσει να γράψει ακόμα καλύτερα το ίδιο έργο ή κάποιο επόμενο. Έτσι όλα τα έργα θα ανήκουν σε όλους τους ανθρώπους. Θέλω να είναι υποχρεωτικά τα σχόλια των αναγνωστών και με κάποιον αλγόριθμο να αναδεικνύεται το χρήσιμο έργο (ως κάτι που βοήθησε τον άνθρωπο σε κάτι) κι αυτό να αμείβεται με ένα βραβείο ή ανάλογη οικονομική ενίσχυση. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πετύχουμε ένα πιο όμορφο δέσιμο των ανθρώπων που ευαισθητοποιούνται στα λεπτά ερεθίσματα.