Home » Blog » Απόψεις »
Η σελίδα προβλήθηκε: 228 φορές
Πανελλήνιες εξετάσεις και τι γίνεται μετά. Άποψη
Γράφει ο Μάνθος Μόσχος m2u.mgm@gmail.com
Όταν μια υπηρεσία δεν «υπηρετεί» αλλά «εξουσιάζει», τότε δημιουργεί ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ.
Αυτός είναι ένας απλοϊκός τρόπος να αποκλείσεις τον ανεπιθύμητο παράγοντα. Μα μπορεί οι μεταλυκειακές σπουδές να είναι ανεπιθύμητες για την κυβέρνηση ενός κράτους; Η απάντηση είναι ΟΧΙ, αν πρόκειται για κράτος που αποτελείται από πολίτες και ΝΑΙ αν πρόκειται για κράτος υποτελές σε άλλο ή άλλα κράτη.
Στην πρώτη των περιπτώσεων ανήκουν κάποια κράτη (όνομα και πράγμα) όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Σουηδία, Νορβηγία κ.α. Τα υπόλοιπα δεν είναι αυτοτελή κράτη, είτε γιατί ανήκουν ουσιαστικά σε άλλων επιθυμίες, είτε δεν έχουν ακόμα αποκτήσει εμπιστοσύνη στους πολίτες τους. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, από το να μην εμπιστεύεσαι αυτούς που σε αναδεικνύουν κυβέρνηση. Αυτό είναι το σύγχρονο δράμα της πολιτικής.
Αυτή η κατάσταση έχει δύο αλληλένδετες, αλλά διαφορετικές υποθέσεις.
Η πρώτη αφορά την κυβέρνηση που ΔΕΝ θέλει μορφωμένους πολίτες, γιατί αυτοί έχουν λογικές απαιτήσεις και με επιχειρήματα διεκδικούν. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τους ξεγελάσεις. Αντιθέτως, είναι πολύ εύκολο να τους μπερδεύεις, ανακατεύοντας κατά περίπτωση κομμάτια του παρελθόντος και αόριστες έως αδύνατες επιθυμίες του μέλλοντος ή αναμιγνύοντας συμπεριφορές των πολιτικών αντιπάλων με στόχο την πόλωση και το διχασμό.
Η δεύτερη υπόθεση αφορά τους πολίτες που θέλουν απεγνωσμένα ένα «χαρτί» με το οποίο θα απαιτήσουν τον αποκλεισμό ενός άλλου συμπολίτη από μια αμειβόμενη θέση. Δεν είναι θέση εργασίας που αμείβεται αλλά μια καθαρή αμοιβή με στοιχεία εργασίας δηλαδή η κλασική δημοσιο-υπαλληλική θέση των βάρβαρων χωρών (απέχουν πολύ από την όποια ανάπτυξη). Αυτή είναι η ουσία του πελατειακού κράτους που βυθίζεται όλο και περισσότερο σε τέλμα αβεβαιότητας, πολιτικής αναταραχής και οικονομικής δυσπραγίας.
Αντί όμως η κεντρική εξουσία να «εξετάζει» το ποιος πολίτης θα προχωρήσει σε μεταλυκειακές σπουδές, θα ήταν πολύ πιο εύκολο να ελέγχει τα μεταλυκειακά ιδρύματα και να απαιτεί προγράμματα κατάρτισης σε τομείς και γνωστικά πεδία που έχει ανάγκη. Έτσι θα έχει πάντα έτοιμο προσωπικό, που θα γνωρίζει τα προβλήματα της διοίκησης και θα έχει ήδη συζητήσει με τους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς τις πιθανές λύσεις.
Αντ’ αυτού, προσλαμβάνει απόφοιτους συγκεκριμένου πτυχίου και μετά τους εκπαιδεύει με τον πλέον αναποτελεσματικό τρόπο στα θέματα που την απασχολεί. Στο μεταξύ συμβαίνουν αποσπάσεις και μεταθέσεις πάντα δυσμενείς για την υπηρεσία και πάντα ευμενείς για τον υπάλληλο. Η εκπαίδευση του προσωπικού χωλαίνει, αναβάλλεται έως ακυρώνεται. Έτσι, η διοίκηση ποιοτικά υποβαθμίζεται συνεχώς και προκύπτει το άρρωστο κράτος.
Επομένως το πρόβλημα είναι υπόθεση του εκάστοτε εκπαιδευτικού ιδρύματος το οποίο θα πρέπει να έχει δύο επίπεδα:
Α) ένα τριετές στάδιο βασικών σπουδών με στοιχεία στη βασική θεωρία ενός ξεκάθαρου γνωστικού αντικειμένου όπως η ελληνική γλώσσα, οι έλληνες πεζογράφοι & ποιητές, η ελληνική ιστορία, η ευρωπαϊκή ιστορία, οι φιλόσοφοι, τα θρησκευτικά δόγματα, η οργάνωση μικρο-μεσαίων επιχειρήσεων, η φυσική, η χημεία, τα μαθηματικά, η δόμηση, οι τηλεπικοινωνίες, η νηπιακή αγωγή, η ψυχοσύνθεση του μαθητή / υπαλλήλου / επιχειρηματία κ.λ.π.
Β) ένα επιπλέον στάδιο με ανώτερα στοιχεία, που ουσιαστικά αποτελούν το μεταπτυχιακό του πρώτου σταδίου, όπως: ιστορία ελληνικού κράτους, φιλολογία, φιλοσοφία, αστρονομία, μετεωρολογία, ωκεανογραφία, διεθνές δίκαιο κ.λ.π.
Στο πρώτο στάδιο θα πρέπει να φοιτούν όλοι οι πολίτες που επιθυμούν μεταλυκειακές σπουδές. Η εγγραφή θα γίνεται με απλή αίτηση και η φοίτηση θα αρχίζει αμέσως στις εγκαταστάσεις του αντίστοιχου τμήματος, με την προϋπόθεση να επαρκεί ο εκπαιδευτικός εξοπλισμός. Καλό θα είναι, όλοι να παρακολουθούν τα μαθήματα μόνο διαδικτυακά δηλαδή να παρακολουθούν τον καθηγητή σε διδασκαλία όπως οι συνήθεις παρουσιάσεις στο you tube.
Για τα περαιτέρω της διδασκαλίας (ανάπτυξη θεμάτων),
ο καθηγητής διατηρεί ένα forum συζήτησης στο οποίο θέτει ερωτήματα ή απόψεις και είναι υποχρεωτική η απάντηση, όλων όσων έχουν εγγραφεί στο μάθημα να απαντούν σε χρόνο που ορίζει ο καθηγητής. Όχι ξερές απαντήσεις σε τυπικά ερωτήματα των γνωστών σημερινών εξετάσεων.
Μ’ αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχουν μετακινήσεις φοιτητών παρά μόνον όσοι το επιθυμούν και φυσικά αναλαμβάνουν τη σχετική δαπάνη. Επομένως δεν υπάρχουν επιδόματα ή φοροαπαλλαγές λόγω σπουδών. Αποφεύγουμε επίσης το θέμα των μετεγγραφών. Είναι βασικό να τονίσω πως σ’ αυτό το Α στάδιο δεν υπάρχουν εργαστήρια. Τα πάντα είναι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο και απαιτούν διάβασμα και σκέψη. Τίποτα άλλο.
Με το πτυχίο του Α σταδίου έχουμε πολίτες ενημερωμένους σε ένα πεδίο.
Οι σπουδές στο Β στάδιο είναι οργανωμένες σε πιο σοβαρή βάση, καθώς απαιτείται πραγματική φοίτηση (φοιτώ = ζω στον χώρο του δάσκαλου). Γίνεται στον χώρο του τμήματος και φυσικά έχει ειδικό εκπαιδευτικό εξοπλισμό σε εποπτικά μέσα, εργαστηριακές ασκήσεις, υπολογιστικά προγράμματα κ.λ.
Εδώ υπάρχουν πτυχιούχοι του Α σταδίου με βαθμό 8 και πάνω που σημαίνει αποκλείονται τα σημερινά 3 που γίνονται 5 για να φύγει ο μπελάς ή η πολιτική πίεση.
Είναι επόμενο να βοηθηθούν αυτοί οι φοιτητές και αυτό μπορεί να γίνει με δάνειο. Το δάνειο έχει προϋπόθεση ουσιαστική τη ζήτηση του κλάδου, κάτι που αποφασίζεται από τους αρμόδιους φορείς, όπως επαγγελματικοί σύλλογοι εργοδοτών, ομοσπονδίες εργαζομένων, κυβέρνηση αλλά και επίσημοι διεθνείς φορείς για την εργασία. Φυσικά δανειοδοτείται ο φοιτητής που δεν χάνει χρόνο και πετυχαίνει καλή βαθμολογική απόδοση.
Το παραπάνω σχέδιο έχει τέσσερα προτερήματα:
- Ο υποψήφιος ξεπερνάει τις εισαγωγικές εξετάσεις χωρίς μεταγραφές και αύξηση των οικογενειακών δαπανών.
- Επιτρέπει χρόνο για έρευνα στο εκπαιδευτικό προσωπικό που δεν μπορεί να αναλάβει οποιαδήποτε άλλη θέση οπουδήποτε, έστω και χωρίς αμοιβή. Δεν μπορεί λοιπόν να είναι δημοτικός ή πολιτικός σύμβουλος, μέλος συμβουλίου κ.λ. Μόνο διδάσκει κι αν θέλει ερευνά.
- Οι σπουδές είναι βασικές και απλοϊκές σε θεωρητικό επίπεδο που μπορούν οι περισσότεροι να παρακολουθήσουν (κι αν προσπαθήσουν να πάρουν πτυχίο) και σε ανώτατο επίπεδο για όσους έχουν θέληση και τρόπο να αποδώσουν.
- Το κράτος έχει ανεβάσει το μορφωτικό επίπεδο των πολιτών του (με την προϋπόθεση πως θέλει κάτι τέτοιο).
