φωτο από το pixabay.com
Home » Blog » Χρονογραφήματα »
Χρονογράφημα
γράφει, η Ιωάννα Σαρλή
«Αυτή η υπηρεσία είναι μπουρδέλο!..» Έτσι ξεκινά το κείμενο του νεοεισερχόμενου ηλεκτρονικού μηνύματος στην υπηρεσιακή θυρίδα.
Με λένε Ελένη, κοντεύω τα πενήντα και είμαι μια τυπική δημόσια υπάλληλος. Είναι μεσημέρι και εξυπηρετώ πολίτες στο τηλέφωνο ενώ παράλληλα κάνω εισηγήσεις για διάφορα θέματα. Αναζητώ τον αποστολέα του μηνύματος και… πετάγομαι από τη καρέκλα πανικόβλητη.
«Α, όχι, όχι δεν είναι δυνατόν» σκέφτομαι. Αυτό το μήνυμα το έστειλα εγώ(!) στην κολλητή μου φίλη την Tερέζα, περιγράφοντας κάποιες από τις «καυτές πατάτες» που αντιμετωπίζω στη δουλειά, όμως εκ παραδρομής, το σύστημα πρόσθεσε σαν αποδέκτη το προφίλ της υπηρεσίας αποστέλλοντας το σε δημόσια ανάρτηση.
«Άτιμη τεχνολογία, με πρόδωσες», μονολογώ και καταλαβαίνω ότι είμαι ανεπανόρθωτα εκτεθειμένη. Όμως η ατυχία μου δεν σταματά εδώ. Προϊσταμένη του Τμήματος που εργάζομαι, είναι η Σάντρα, μια πληθωρική ξανθιά γαλανομάτα σαραντάρα συνάδελφος, με την οποία δεν έχουμε καλές σχέσεις εδώ και κάτι μήνες. Έχει διδακτορικό στο να κάνει δύσκολη την ζωή μας. Είναι έξυπνη, χειριστική και διπρόσωπη, με υψηλές φιλοδοξίες. Αν και είναι αποτελεσματική στη δουλειά, όλοι την αντιπαθούν εξαιτίας του χαρακτήρα της και πίσω από την πλάτη της κρυφά κουτσομπολεύουν την παράνομη σχέση της με τον (παντρεμένο) Γενικό Διευθυντή. Πριν λίγους μήνες η Σάντρα θέλησε να με στρατολογήσει για τα υποχθόνια σχέδια της.
- «Να αφήσουμε τον Διευθυντή να κάνει λάθη και να εκτεθεί», μου προτείνει.
- «Δηλαδή να γίνει μπάχαλο η υπηρεσία και να φτάσουν τα θέματα στον Γενικό;» ρωτώ με αφέλεια, μη πιστεύοντας τι ακούω.
- «Ακριβώς! Αν ο Διευθυντής φανεί ανεπαρκής θα τον μετακινήσουν. Εγώ θα πάρω τη θέση του και θα προτείνω εσένα για Τμηματάρχη. Μετά, θα λυθούν όλα τα προβλήματα» καταλήγει και το στόμα της έχει στραβώσει από κακία.
- «Σάντρα, αυτό δεν γίνεται. Θέλω να γίνω Τμηματάρχης, αλλά όχι έτσι».
- «Εσύ θα χάσεις! Μην διαλέξεις λάθος στρατόπεδο…» με προειδοποιεί απειλητικά.
Έκτοτε, εκείνη με θεωρεί εχθρό της. Αναλογίζομαι την υποβόσκουσα ίντριγκα και φοβάμαι πως θα πληρώσω ακριβά τη σημερινή βλακεία μου.
Στην αίθουσα η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη και επικρατεί σιγή ιχθύος. Μάλλον οι υπόλοιποι διαβάζουν το μήνυμά μου, αλλά κανείς δεν τολμά να θίξει το θέμα. Ο θόρυβος του εκτυπωτή διακόπτει τις σκέψεις μου.
Η Σάντρα με κοιτά χαιρέκακα και με νόημα. Ετοιμάζεται να με αποτελειώσει. Ξεκουμπώνει ένα κουμπί από το πουκάμισό της, αρπάζει το εκτυπωμένο χαρτί και πηγαίνει βιαστικά στο γραφείο του Γενικού. Όπως περνά από μπροστά μου, άθελά μου παρατηρώ τους πληθωρικούς γοφούς της να κουνιούνται πέρα-δώθε μέσα από την ασφυκτικά στενή φούστα της. Πάει πρώτα από το γραφείο του Διευθυντή. Στέκεται στην ανοιχτή πόρτα και με λάγνο βλέμμα και βαθιά αργόσυρτη φωνή τον καλεί να την ακολουθήσει στο γραφείο του Γενικού. Εκείνος μηχανικά ανταποκρίνεται στην εντολή της και σύντομα οι δυο τους βρίσκονται στο Γενικό.
«Ωιμέ ! Σε λίγο θα καλέσουν και μένα. Μόνο ένα θαύμα θα με σώσει» σκέφτομαι απελπισμένη.
Ξαφνικά, μια διαπεραστική στριγγλιά ακούγεται, αμέσως μετά δυνατά τρανταχτά γέλια και μετά σιωπή. Έπειτα από μερικά λεπτά ανοίγει η πόρτα και βγαίνει ο Διευθυντής. Προχωρά ντροπιασμένος, με σκυμμένο το κεφάλι και με μικρά βήματα σαν πιγκουίνος, ενώ κρατά κολλημένα πάνω στο σώμα του κάποια έγγραφα στο ύψος του καβάλου. Το παντελόνι του από μπροστά μοιάζει μούσκεμα. Χώνεται βιαστικά στο γραφείο του και τον ακούμε να κλειδώνει την πόρτα.
Σε λίγο βγαίνει από το γραφείο του Γενικού και η Σάντρα. Άλλο πάλι και αυτό: Εκείνη προχωρά με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο και με σφιγμένες παλάμες κρατά το πίσω μέρος της φούστας της. Σαν να υπακούν σε μια αυστηρή εντολή, όλοι οι συνάδελφοι έχουν σταματήσει ό,τι εργασία κάνουν και με απορία κρυφοκοιτάζουν πίσω από τις οθόνες τους την Τμηματάρχη τους να βαδίζει με πλάγια βήματα σαν κάβουρας. Κάποια στιγμή εκείνη φτάνει σε ένα γραφείο που ακουμπά στον τοίχο, και αναγκαστικά απομακρύνεται από τον τοίχο.
Μα τι είναι αυτό που αντικρύζουμε; Η φούστα της είναι σχισμένη από πάνω μέχρι κάτω κατά μήκος της πίσω ραφής, αποκαλύπτοντας τα τροφαντά της οπίσθια και ένα μικρό κόκκινο δαντελωτό εσώρουχο που θα έκανε και τον Άγιο Βαλεντίνο να κοκκινίσει. Όσο και αν προσπαθεί η Σάντρα να φανεί αξιοπρεπής και αδιάφορη, το θέαμα είναι τόσο αστείο που η αίθουσα γεμίζει από ψίθυρους και πνιχτά γελάκια.
Φτάνοντας στην κρεμάστρα με τα σακάκια, και ενώ η Σάντρα προσπαθεί να φορέσει το σακάκι της για να καλυφθεί, η σχισμένη φούστα γλιστρά μέσα από τις παλάμες της και πέφτει στο πάτωμα, δίνοντας την αφορμή για ένα νέο γύρο από σούσουρο και γέλια. Θυμίζει σκηνή από φαρσοκωμωδία και όσο και αν την αντιπαθώ, εγώ η Ελένη, παίρνω τον ρόλο του καλού Σαμαρείτη και αποφασίζω να τη σώσω. Με μια γρήγορη κίνηση αρπάζω την τεράστια πασμίνα που έχω στο συρτάρι μου για κάθε ενδεχόμενο, και της την προσφέρω για να τη φορέσει σαν φούστα.
Εκείνη έκπληκτη με κοιτά με ευγνωμοσύνη. «Ευχαριστώ, θα στο χρωστάω» μου ψιθυρίζει και εγώ αρχίζω να ελπίζω.
Μετά από λίγο εμφανίζεται ο Γενικός και με αυστηρό ύφος μας ανακοινώνει ότι έχει προγραμματιστεί απεντόμωση στον χώρο, και μας διώχνει άρον-άρον δίνοντάς μας άδεια και για την επόμενη ημέρα. Αναρωτιόμαστε για το τι έχει συμβεί. Όλο το απόγευμα τα κινητά μας κοντεύουν να πάρουν ‘φωτιά’ από τα μηνύματα. Όπως αποκαλύπτεται, η Σάντρα στην προσπάθεια της να σαγηνεύσει τον Γενικό και τον Διευθυντή, έσκυβε προκλητικά, δήθεν για να δείξει το κείμενο στο χαρτί. Φαίνεται πως κάπου το παράκανε στο σκύψιμο, ήταν στενή και η φούστα, με αποτέλεσμα το ύφασμα να μην αντέξει το βάρος της γοητείας της και να σκιστεί.
Η Σάντρα έβγαλε μια κραυγή όταν ένιωσε την φούστα να ανοίγει και ο Διευθυντής που στεκόταν πίσω της, βλέποντας το απρόσμενο θέαμα άρχισε να γελά ασταμάτητα, ώσπου στο τέλος κατουρήθηκε!
Και κάπως έτσι σώθηκα.
Το θαύμα έγινε! Με όλα αυτά που συνέβησαν κανείς δεν έχει όρεξη να ασχοληθεί με το δικό μου θέμα. Που να φανταστώ ότι ένας χοντρός κώλος θα ήταν ο σωτήρας μου!
Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
