Home » Blog » Ποίηση »
γράφει: Kouros Poso Stoi – 2005
Ποίηση
Μάλιστα,
έγινε και αυτό,
μέσα σε λίγες μέρες ή
νύχτες, τάχατες.
Γκρεμίστηκεν το όλον
Γκρεμίστηκαν ονείρατα
Σαρώθηκαν αγάπες
Κι’ απέθαναν οι έρωτες,
αυτοί 0ι πρωτεργάτες.
Τρεις μήνες στήνανε χορό,
Χορό χαράς τον λέγαν
Μα άλλα κανόνιζαν αυτοί κι΄
Άλλα ο νοικοκύρης.
Στήνανε σκάλες για εκεί,
Καλούσαν αγγελάκια,
Θεές φωνάζανε θαρρώ,
Να κάτσουν πιο κοντά τους.
Να πιούνε τις ιδέες τους,
Ν’αλλάξουνε τες γνώμες.
Ανάμεσα τους βούιζαν του έρωτα τα βέλη,
Χαιρόντουσαν που βλέπανε αυτό το θεομάνι
Μα δε προσέξαν οι κουτοί,
Που ανάμεσά τους ήτανε και μια κακιά νεράιδα.
Που βέλη της είχε τη σκουριά,
Την πλάνη,
Την αντάρα
Στο πλάι παραμόνευε,
Να ρίξει το φαρμάκι
Τον πέτυχε τον στόχο της;
Το κτύπησε το θύμα;
Εδώ σε θέλω μάστορα
Απάντηση να δώσεις,
Εδώ που είναι δύσκολα
Τα πράγματα για μένα.
Κι’ εσύ ερωτάκι μου,
Ανάγκη ήταν μωρό μου,
Φτερά να έχεις μοναχά,
Και χάδια στη φαρέτρα;
Μια πανοπλία τόση δα,
Δε μπόραγες να έχεις;
Να τη φοράς απάνω σου
Να μη χτυπούν σε, βέλη;
Τώρα θαρρείς τι πέτυχες με την αποκοτιά σου;
Στο χώμα κάτου βρίσκεσαι
Ζητώντας και τα ρέστα,
Μα εγώ σε σε δεν έχω τίποτα να δώσω
Σ’ άλλη χρωστώ τα δανεικά
Και αυτήνα θα προσμένω,
Αν θέλει νάρθει να χωθεί, με βέλη ολόγυρά της,
Να σκίζουνε τον ουρανό
Να δείξει την αντριά της.
δείτε και αυτά: Ο αντάρτης της ποίησης Νίκος Σουβατζής – Χειμερινή Ισημερία γράμμα στον αέρα