Home » Blog » Χρονογραφήματα »
Γράφει η Δώρα Τζέμα
Δεν τα πήγαμε καλά αγάπη μου. Αποτύχαμε. Τόση προσπάθεια πήγε χαμένη. Ενώ διαβάσαμε τόσο πολύ, ερευνήσαμε, ανακαλύψαμε, μιλήσαμε, αναλύσαμε, σκεφτήκαμε, κάναμε αλματώδη τεχνολογική πρόοδο, αναπτύξαμε τις επιστήμες και διαβάσαμε εκ νέου, ξανά και ξανά, αποτύχαμε παταγωδώς στις εξετάσεις.
Δεν βρήκαμε ούτε ίχνος από σένα αγάπη. Μάθαμε τόσα πολλά που άδειασε η ψυχή μας. Σε σκεπάσαμε με τόση γνώση, που εξαφανίστηκες. Μην βλέπεις που σε έχουμε κάνει καραμέλα στο στόμα. Από αυτό θα το καταλάβεις. Σε λιώνει και σε εξαφανίζει το σάλιο του καθένα, για να γλυκαίνει την πίκρα του. Μέχρις εκεί όμως. Παραπέρα δεν ξέρει τι να σε κάνει..
Τα περιπλέξαμε όλα τόσο πολύ, χάνοντας το μόνο μέρος που χωράς. Την απλότητα. Το βλέπω πως όλη αυτή η γνώση μας έβλαψε. Γίναμε θύτες του εαυτού μας, θηρεύοντας μονάχα φόβους. Έγινε η γνώση μια θηριώδης δύναμη που σπέρνει τρόμο και φόβο, συντρίβοντας κάθε αδύναμο στο πέρασμα της.‘Γνώστες’ τον σπέρνουν . ‘Αδαείς’ τον τρέφουν και τον θερίζουν. Είναι φανερό πια, πως δεν περπατάμε καλά και σκοντάφτουμε καθημερινώς πάνω στις κακοτράχαλες πέτρινες μέρες του φόβου.
Ο ήλιος για να φωτίσει καίγεται πρώτα ο ίδιος. Εδώ όμως δεν ισχύει αυτό. Εμείς καιγόμαστε και σβήνουμε αφήνοντας πίσω μας στάχτες. Γιατι, αντί να εξευγενιστούμε, εξαγριωθήκαμε. Τούτη η γνώση έγινε πονηρή. Ένα κοφτερό λεπίδι στα χέρια μιας χούφτας ανθρώπων, που κατακερματίζει ότι αξίζει. Την ελευθερία και τη μοναδικότητα που πηγάζει από αυτή. Δεν κατέχουνε πλέον οι άνθρωποι την γνώση, αλλά η γνώση τους ανθρώπους, σπέρνοντας την αλαζονεία και την έπαρση του σκεπτόμενου νου. Δεσμώτες του μυαλού μας όλοι, περνάμε αλυσίδες ο ένας στον άλλο μη τυχόν και λιποτακτήσει η σκέψη κανενός. Βαριά η γνώση χωρίς παιδεία, κι εμείς σερνόμαστε σκυφτοί και κατηφείς , ψάχνοντας την αλήθεια που θα μας ελευθερώσει. Μα όσο εμείς ψάχνουμε και χάνουμε χρόνο, εκείνη δρα ανενόχλητη…
Θεριεύει απαλλαγμένη από συναισθήματα , αποφασίζοντας αυτή για μας ερήμην μας. Μα πήγαμε στο φεγγάρι .. Ε και; Σε τι μας ωφέλησε; Ακόμη ένα επίτευγμα – δείγμα αλαζονικής γνώσης. Θέλουμε να κατανοήσουμε το σύμπαν ενώ είμαστε τυφλοί και δεν μπορούμε να δούμε την ολοφάνερη δυστυχία του διπλανού μας. Σαν την ‘γυρίστρα’ που έχει το σπίτι της αχούρι και γυρίζει πόρτα, πόρτα να δει πως είναι τα σπίτια των άλλων. Ψευδεπίγραφη έγινε η λέξη ευημερία για να κρύβει την άθλια καθημερινότητα. Ένα στενό αιχμηρό κουρέλι που φοράμε κάθε πρωί και τρέχουμε, προς άγνωστη κατεύθυνση. Ένα μάταιο κυνήγι που μας πληγώνει και μας ματώνει κάθε μέρα…
Κούφια και η λέξη σου αγάπη, που αναπαράγεται σαν ηχώ στο κενό της…
Επικοινωνία με τη συγγραφέα:
https://www.facebook.com/dortzim
